Η κατοικία «Ροδιά» είναι μία μικρή ισόγεια μονοκατοικία με στέγη. Βρίσκεται στη συνοικία Δ.... στην Α..., σε άμεση γειτνίαση με μια παιδική χαρά.
Η κατοικία χτίστηκε κάπου στο 1930*, όταν στην γύρω περιοχή υπήρχαν μόνο χωράφια· η ανοικοδόμηση με πολυκατοικίες της περιοχής άρχισε πολύ αργότερα, από τη δεκαετία του 1970 και μετά και ολοκληρώθηκε στις μέρες μας.
Η «Ροδιά» είναι από τις λίγες παλιές μονοκατοικίες που έχουν απομείνει στα προάστια της Αθήνας.
Η κατοικία έχει περιμετρική πέτρινη φέρουσα τοιχοποιία, με τούβλινα εσωτερικά χωρίσματα και ξύλινη τετράρριχτη στέγη. Η χρήση του οπλισμένου σκυροδέματος περιορίζεται στην πλάκα του πατώματος του ισογείου και στα πρέκια και τα σενάζ των λιθοδομών.
Η κατοικία έχει περιμετρική πέτρινη φέρουσα τοιχοποιία, με τούβλινα εσωτερικά χωρίσματα και ξύλινη τετράρριχτη στέγη. Η χρήση του οπλισμένου σκυροδέματος περιορίζεται στην πλάκα του πατώματος του ισογείου και στα πρέκια και τα σενάζ των λιθοδομών.
Η κάτοψη της κατοικίας είναι σχεδόν τετράγωνη και περιλαμβάνει μικρή σκεπαστή γωνιακή βεράντα στην είσοδο.
Το ισόγειο βρίσκεται σε υπερύψωση από τον περιβάλλοντα χώρο. Οι εσωτερικοί χώροι χαρακτηρίζονται από μεγάλο εσωτερικό ύψος και φαρδιά παράθυρα.
Στον περιβάλλοντα χώρο της κατοικίας δεσπόζουν δύο πανύψηλα πεύκα που κρατούν την αυλή σκιερή όλο το χρόνο, καθώς και πολλά οπωροφόρα δέντρα, ανάμεσα στα οποία και μία ροδιά, η οποία έδωσε και το όνομα της στην κατοικία. Την πλούσια βλάστηση συμπληρώνουν πολλά καλλωπιστικά φυτά στην αυλή της πρόσοψης.
Η ανακαίνιση της «Ροδιάς» ήταν απαραίτητη προκειμένου να καταστεί κατοικήσιμη. Οι εργασίες έγιναν βήμα-βήμα και με αρκετή διάθεση πειραματισμού εκ μέρους των ιδιοκτητών, ώστε να επιτευχθεί το βέλτιστο αποτέλεσμα. Η τελική εικόνα του κτιρίου οφείλεται στις στοχευμένες επιλογές τους και το μεράκι του αρχιμάστορα Χρήστου.
Στον περιβάλλοντα χώρο της κατοικίας δεσπόζουν δύο πανύψηλα πεύκα που κρατούν την αυλή σκιερή όλο το χρόνο, καθώς και πολλά οπωροφόρα δέντρα, ανάμεσα στα οποία και μία ροδιά, η οποία έδωσε και το όνομα της στην κατοικία. Την πλούσια βλάστηση συμπληρώνουν πολλά καλλωπιστικά φυτά στην αυλή της πρόσοψης.
Η ανακαίνιση της «Ροδιάς» ήταν απαραίτητη προκειμένου να καταστεί κατοικήσιμη. Οι εργασίες έγιναν βήμα-βήμα και με αρκετή διάθεση πειραματισμού εκ μέρους των ιδιοκτητών, ώστε να επιτευχθεί το βέλτιστο αποτέλεσμα. Η τελική εικόνα του κτιρίου οφείλεται στις στοχευμένες επιλογές τους και το μεράκι του αρχιμάστορα Χρήστου.
Αρχικά οι τοίχοι του κτιρίου ήταν σοβατισμένοι και λευκοί, γεγονός που έδινε στην κατοικία μια αρκετά συμβατική και μάλλον αδιάφορη όψη.
Η ιδέα των ιδιοκτητών της ολικής απομάκρυνσης των επιχρισμάτων στο εξωτερικό του κτιρίου οδήγησε στην αποκάλυψη μίας πολύ επιμελημένης κοκκινωπής λιθοδομής με μεγάλα λαξευμένα αγκωνάρια στις γωνίες.
Σε μικρές περιοχές των όψεων του κτιρίου, όπως τα στηθαία στις βεράντες και τμήματα της πρόσοψης, αποκαλύφθηκαν τα παλιά μασίφ τούβλα σε χρώμα ώχρας.
Το απαραίτητο αρμολόγημα που επακολούθησε, με τη χρήση μιας επίσης κοκκινωπής κονίας, έδωσε στην λιθοδομή την τελική της όψη και κατά συνέπεια στην κατοικία τη δική της ταυτότητα, δικαιώνοντας πλήρως την ονομασία «Ροδιά». Την εξωτερική εμφάνιση της κατοικίας εμπλουτίζουν τα φαρδιά λευκά πλαίσια από σοβά γύρω από τα ανοίγματα και τα παντζούρια με το βαθύ κεραμιδί χρώμα.
Τώρα οι εργασίες πλησιάζουν προς το τέλος και σύντομα η «Ροδιά» θα είναι καθ' όλα έτοιμη να υποδεχτεί τους νέους της κατοίκους.
Από μεριάς μου θέλω να ευχηθώ στους ιδιοκτήτες καλή διαμονή και καλή απόλαυση στο καινούριο περιβάλλον!
Μίνωας Παταπατίου, Αρχιτέκτονας Μηχανικός, Σεπτέμβριος 2015
* Με δεδομένο ότι έχει μπετόν μέσα στην κατασκευή
και από ό,τι είπε η ΔΕΗ ρευματοδοτήθηκε το 1938! Επίσης εκείνη την εποχή ήταν
συνηθισμένα και τα κουφώματα με τζαμιλίκια (τετραγωνάκια).
Μίνωας Παταπατίου, Αρχιτέκτονας Μηχανικός, Σεπτέμβριος 2015
